Zoals je al hebt kunnen lezen, zijn er vrij weinig Griekse bronzen beelden bewaard gebleven. Gelukkig waren de beelden in de oudheid zo in trek, dat er veel kopieën in marmer van zijn gemaakt. Vooral vermogende Romeinen wilden graag een Grieks beeld in hun tuin of atrium. In Italië moet er een florerende kopieerindustrie geweest zijn.



We kunnen ons dus een beeld vormen van het verloren bronzen beeld door de marmeren kopieën te bekijken. Van sommige beroemde beelden, zoals de Speerdrager van Polykleitos of de Discuswerper van Myron (plaatjes bovenaan) zijn zelfs meerdere exemplaren teruggevonden. Onderlinge vergelijking van deze kopieën wijst wel uit dat niet alle kopieën even goed gelukt waren. Het is dus gevaarlijk uitspraken te doen over de kwaliteit van een een Grieks kunstwerk op basis van een kopie.

Typisch aan marmeren kopieën is, dat ze meer steun nodig hebben dan het bronzen origineel om niet in te storten. Vandaar de boomstam tegen het onderbeen van veel beelden en andere stutten die bijvoorbeeld armen op hun plaats moesten houden.

Onthoud dus: veel marmeren beelden die je in musea aantreft, zijn kopieën van de bronzen originelen. Alleen bij Archaïsche beelden (en tempelsculpturen) kun je er zonder van uitgaan dat de stenen versie het origineel is, want daar bestond geen vraag naar in de kopieënhandel.